Tatry Słowackie

Dolina Zimnej Wody, Dolina Staroleśna oraz Dolina Małej Zimnej Wody wraz z otoczeniem

»Stary Smokowiec (Starý Smokovec) — Sławkowski Szczyt (2452 m n.p.m.)«

Widok ze Sławkowskiego Szczytu na górne piętro Doliny Staroleśnej i górujące nad nią Jaworowy Szczyt oraz Mały Lodowy Szczyt, a za nim Lodowy Szczyt

Widok ze Sławkowskiego Szczytu (2452 m n.p.m.)
na górne piętro Doliny Staroleśnej
i górujące nad nią Jaworowy Szczyt (2418 m n.p.m.)
oraz Mały Lodowy Szczyt (2462 m n.p.m.),
a za nim Lodowy Szczyt (2627 m n.p.m.)

Kolor szlaku

5h 00 min.↑, 3h 40 min.↓ Czas przejścia

brak Trudności techniczne

brak Ekspozycja

brak Ubezpieczenia

Nie przedstawiający żadnych trudności technicznych, choć męczący i monotonny szlak na Sławkowski Szczyt (2452 m n.p.m.) jest godny polecenia ze względu na to, iż jest to jeden z nielicznych tak łatwo dostępnych słowackich olbrzymów, a przy tym oferującym wspaniałe widoki. Pierwszy etap wędrówki wiedzie szlakiem niebieskim ze Starego Smokowca do skrzyżowaniu ze znakowaną na czerwono Tatrzańską Magistralą. Chwilę biegnie wzdłuż torów kolejki linowo-terenowej na Smokowieckie Siodełko, a dalej dość mozolnie w górę , mijając po drodze Pięć Źródeł. Przejście tego odcinka zajmuje godzinę (40 min.↓), jednak nie jest konieczne — można w kilka minut podjechać ze Starego Smokowca na Smokowieckie Siodełko wyżej wspomnianą kolejką (więcej informacji tutaj), a stąd w 20 minut dojść do szlaku niebieskiego Tatrzańską Magistralą. Od skrzyżowania podchodzimy w pół godziny na granicy piętra lasu i kosodrzewiny na krawędź Sławkowskiego Grzebienia (w końcówce przechodzimy pod wyciągiem orczykowym) — jest to tak zwana Slavkovská vyhliadka - Maximiliánka. Często jest to cel wędrówki rodzin z dziećmi, które nie mają ochoty na dalsze, długie podejście na Sławkowski Szczyt. Miejsce to urywa się ponad 200-metrową przepaścią i obfituje w świetne widoki — w dole na rozwidlenie Doliny Zimnej Wody z jej wodospadami, oraz na groźne masywy Łomnicy (2634 m n.p.m.) i Pośredniej Grani (2441 m n.p.m.). Tu szlak ostro zwraca się w lewo i mozolnie pnie się w górę szerokimi zakosami — wpierw przez kosodrzewiny, dalej przez rumowiska skalne. Szlak nie wiedzie ściśle granią, która z prawej strony urywa się kilkaset metrów w dół w stronę Doliny Staroleśnej, stąd droga ta jest całkowicie bezpieczna. Po długiej wędrówce osiągamy wierzchołek Królewskiego Nosa (2273 m n.p.m.). Z tego miejsca czeka nas jeszcze około półgodzinne podejście wśród bloków skalnych na Sławkowski Szczyt. Znany jest on z niepowtarzalnej panoramy, obejmującej leżącą w dole Dolinę Staroleśną (znajduje się tu najwięcej stawów ze wszystkich tatrzańskich dolin) oraz mnóstwo tatrzańskich szczytów, a także bogatej roślinności piętra turni i hal.