Alpy

Matterhorn (4478 m n.p.m.) — narodowa góra Szwajcarii Alpy to najwyższy łańcuch górski Europy, urzekający pięknem swoich szczytów, lodowców (największy z nich — Wielki Aletsch w Alpach Berneńskich — ma 24 km długości, stanowiąc źródło wielu rzek i strumieni), jezior oraz malowniczych miejscowości. Alpy, powstałe w orogenezie alpejskiej, ciągną się od południowo-wschodniej Francji, przez północne Włochy, Szwajcarię, południowo-zachodnie Niemcy, Liechtenstein, Austrię i Słowenię. Przybierają charakterystyczny kształt łuku o długości prawie 1200 km i szerokości dochodzącej do 220 km. Niepowtarzalne krajobrazy, doskonałe warunki do wspinaczki wysokogórskiej i ośrodki sportów zimowych od dawna przyciągają w ten rejon miłośników gór z całego świata. Najsłynniejsze alpejskie kurorty to m.in. Chamonix-Mont-Blanc, Zermatt czy St. Moritz. Zachwycające jeziora — Genewskie, Como czy Garda — lśnią wśród majestatycznych górskich szczytów niczym klejnoty. Najwyższym alpejskim szczytem jest francuski Mont Blanc (4807 m n.p.m), jednak wśród doświadczonych alpinistów emocje wzbudzają takie szczyty jak Eiger (3970 m n.p.m) w Alpach Berneńskich czy Matterhorn (4478 m n.p.m). Alpy dzieli się zazwyczaj na Alpy Zachodnie i niższe Alpy Wschodnie. Różnią się one nie tylko wysokością, lecz także budową geologiczną. Granica między nimi przebiega od Jeziora Bodeńskiego przez dolinę górnego Renu, Przełęcz Splügen (2113 m n.p.m.) aż do Jeziora Como. Podział Alp Zachodnich oraz Alp Wschodnich na poszczególne, ważniejsze pasma wygląda następująco:

Alpy są olbrzymim pasmem górskim, dlatego piękne (czasami również nieodkryte przez masową turystykę) i odpowiednie dla charakteru wyprawy miejsca znajdziemy w wielu alpejskich zakątkach — w miarę możliwości zostały one opisane w odpowiednich działach, poświęconych poszczególnym pasmom. Roślinność w Alpach jest piętrowa. Na stosunkowo niewielkich wysokościach (500-800 m n.p.m.) w krajobrazie dominują piękne alpejskie łąki i pastwiska oraz drzewa liściaste. Wyżej obszar zajmują nadal hale i pastwiska oraz lasy bukowe rosnące w lasach mieszanych z jodłą, świerkiem i sosną zwyczajną (800-1500 m n.p.m.), następnie lasy iglaste (1500-2200 m n.p.m.), potem karłowate krzewy i rośliny kwiatowe np. goryczka, arnika, szarotka oraz murawa alpejska (2200-2800 m n.p.m.), natomiast powyżej wysokości ok. 2800-3000 m. n.p.m. dominują nagie skały (rosną tu jedynie mchy i porosty znoszące chłody) pokryte śniegiem lub lodowiec. Wśród alpejskiej fauny można spotkać takie zwierzęta jak koziorożec alpejski, kozica, niedźwiedź brunatny, świstak, orzeł przedni czy salamandra plamista.

Typowe zagrożenia w najwyższych partiach Alp

Alpy, w przeciwieństwie do pasm górskich nieprzekraczających wysokości 3000 m n.p.m., charakteryzują się występowaniem zagrożeń typowych dla gór wysokich oraz wymagają od turysty większej wiedzy i doświadczenia. Przede wszystkim w najwyższych partiach Alp zalega wieczny śnieg oraz występują lodowce. Poruszanie się po lodowcach niesie ze sobą ryzyko wpadnięcia w szczeliny, co grozi śmiercią. Pokonywanie drogi wiodącej lodowcem wymaga odpowiedniej asekuracji — związanie się liną w zespołach od 3 do 5 osób, oraz umiejętności oraz wiedzy w tym zakresie. Wspinaczka w górach lodowcowych to także ryzyko zetknięcia się z lawinami kamiennymi, wywołanymi przez znaczne zmiany temperatury w ciągu dnia (zarówno jej spadek, jak i wzrost). Aby zminimalizować to ryzyko, należy wyruszać w drogę wczesnym rankiem. Bardzo niebezpieczne są też obrywy seraków — brył lodu powstających wskutek pękania lodowca, często olbrzymich rozmiarów. Kolejną rzeczą wymagającą uwagi jest konieczność stopniowej aklimatyzacji. Na wysokościach powyżej 2500-3000 m n.p.m. powietrze jest na tyle uboższe w tlen, że wraz ze wzrostem wysokości powyżej tych wartości coraz większy odsetek osób odczuwa nieprzyjemne objawy z tym związane — czasami jedynym wyjściem jest wtedy szybkie zejście na dół. Warto wspomnieć również o konieczności posiadania dobrej mapy (jeśli chodzi o Alpy, bezkonkurencyjne jest austriackie Wydawnictwo KOMPASS) oraz kompasu i wysokościomierza lub też urządzenia GPS mogącego zastąpić wszystkie te trzy rzeczy. Zwłaszcza w przypadku nagłego pogorszenia pogody ułatwią one orientację w terenie i mogą ocalić życie. Ponadto podchodząc powinniśmy czasami się obejrzeć za siebie, aby zapamiętać szczegóły drogi zejściowej.

Noclegi i pozostałe koszty — Alpy na każdą kieszeń

Wśród niektórych polskich turystów wciąż pokutuje mit, że wyjazd na wakacje do krajów alpejskich nieuchronnie musi się wiązać ze znacznie większymi wydatkami niż w Polsce czy na Słowacji. Wcale jednak nie trzeba wydać niebotycznych kwot, aby spędzić urlop w Alpach. Dojazd samochodem w najwyższe góry Europy jest wygodny i niedrogi (zwłaszcza przy większej liczbie osób w samochodzie). W dobrej sytuacji są zwłaszcza mieszkańcy Śląska czy Małopolski, którzy np. w Alpy Austriackie dotrą szybciej i lepszymi drogami niż jadący z polskiego Pomorza w Tatry. Ceny żywności i innych produktów w krajach alpejskich także w wielu przypadkach nie są dużo wyższe niż w Polsce. Najważniejszą kwestią pozostają jednak noclegi. Rzeczywiście w wielu kurortach alpejskich jest duży wybór drogich czy wręcz ekskluzywnych hoteli i apartamentów. Nie oznacza to jednak, że nie znajdziemy tam tańszych miejsc noclegowych, a przy tym o przyzwoitym standardzie. Najbardziej godne polecenia i bardzo popularne są tzw. FeWo (niem. Ferienwohnung — czyli wakacyjne mieszkania, apartamenty) — ceny, zwłaszcza przy wcześniejszej rezerwacji, są podobne jak kwater prywatnych w Tatrach Polskich czy Słowackich. Ich zaletą jest nie tylko przystępna cena, ale też wysoka jakość i udogodnienia typu własna kuchnia. Ofert wynajęcia FeWo najlepiej szukać na oficjalnych stronach internetowych miast lub regionu, do którego się wybieramy. Godne polecenia są także portale, do których linki zamieszczono poniżej. Stosunkowo tanią opcją są również hostele (czyli schroniska młodzieżowe — niem. Jugendherberge). Można także wziąć ze sobą namiot i nocować na polach campingowych, jednak przy kilku osobach (zwłaszcza z dziećmi) zdecydowanie lepszy stosunek jakości do ceny oferują FeWo. I na koniec pamiętajmy — Alpy to olbrzymie pod względem powierzchni góry. Ekskluzywne kurorty jak Zermatt czy Chamonix-Mont-Blanc są tam jak kropla w morzu. W Alpach znajdziemy wiele pięknych regionów (zarówno niższe, jak i wyższe grupy górskie), gdzie ceny będą przystępne, a na szlakach zastaniemy ciszę i spokój, spotykając czasami zaledwie kilka osób.

1. FeWo w Alpach
2. Schroniska młodzieżowe (hostele) — Alpy Szwajcarskie
3. Schroniska młodzieżowe (hostele) — Alpy Austriackie
4. Schroniska młodzieżowe (hostele) — Alpy Niemieckie
5. Schroniska młodzieżowe (hostele) — Alpy Francuskie
6. Schroniska młodzieżowe (hostele) — Alpy Słoweńskie
7. Camping — Alpy Szwajcarskie
8. Camping — Alpy Austriackie
9. Camping — Alpy Niemieckie
10. Camping — Alpy Francuskie
11. Camping — Alpy Słoweńskie

Alpy od innej strony — Via Alpina

Alpy to nie tylko piękne i groźne czterotysięczniki oraz bajeczne łąki i doliny, ale także ciekawe, typowo trekkingowe szlaki dla każdego. Na szczególną uwagę zasługuje w tym obszarze projekt, który posłużył do stworzenia sieci pięciu szlaków turystycznych poprowadzonych przez osiem alpejskich państw (Monako, Francja, Szwajcaria, Liechtenstein, Niemcy, Austria, Włochy, Słowenia). Ta niepowtarzalna sieć szlaków nosi nazwę Via Alpina. Łączna długość tras wytyczonych w ramach tej inicjatywy to ponad 5000 km, podzielone na 342 dzienne etapy (na koniec każdego z nich możliwość noclegu w schronisku lub w innym obiekcie w dolinie). Via Alpina przebiega przez tereny 9 parków narodowych, 17 parków krajobrazowych oraz licznych obszarów chronionego krajobrazu. Szlaki poprowadzono na wysokości nieprzekraczającej 3000 m n.p.m., są wolne od lodowców i większych trudności technicznych.

Alpy na summitpost.org: Alpy Zachodnie, Alpy Wschodnie

Szwajcarska Gryzonia — 3 razy "naj"

Dodaj komentarzKomentarze (0)