Beskid Sądecki

Przez Certovą Skałę (837 m n.p.m.) do Jarzębińskigo Wąwozu

»Obidza — Eliaszówka (1023 m n.p.m.) — Rozdroże Pod Certovą (829 m n.p.m.) — Jarabina — Litmanova — Przełęcz Rozdziela (803 m n.p.m.) — Obidza«

Certova Skała (837 m n.p.m.)

Kolor szlaku

9h Czas przejścia

niewielkie Trudności techniczne

brak/niewielka Ekspozycja

brak/łańcuch (w jednym miejscu) Ubezpieczenia

Wyprawę w Pasmo Lubowelskie, zaliczane przez większość słowackich i polskich geografów (w tym Kordeckiego) do Beskidu Sądeckiego, rozpoczynamy przy Bacówce na Obidzy. W to miejsce możemy dotrzeć najszybciej czerwonym szlakiem z Kosarzysk (45 minut) lub z Jaworek (ok. 2 godz.). Z rozdroża na przełęczy (931 m n.p.m.) ruszamy szlakiem zielonym w kierunku szczytu Eliaszówki (1023 m n.p.m.) — najwyższej kulminacji pasma. Szlak prowadzi głównie lasem, przecinając pomostami podmokłe młaki. W połowie podejścia na szczyt polana z ławkami oraz opisaną panoramą widokową Pasma Radziejowej (1262 m n.p.m.). Po godzinie stajemy na szczycie, u stóp okazałej wieży widokowej. Warto wspiąć się serią drewnianych schodków na taras widokowy, aby podziwiać panoramę Beskidu Sądeckiego, Pienin oraz Magury Spiskiej i skrawka Tatr Wysokich. Na szczytowej polanie wiata i liczne ławki. Tu zmieniamy kolor szlaku na żółty i przekraczamy polsko-słowacką granicę, kierując się na Starą Lubownię. Początkowo wąska ścieżka prowadzi nas przez pola jeżyn i widokowe łąki. Następnie szlak wprowadza nas do lasu i po około 40 minutach krzyżuje się ze szlakiem przyrodniczym na słynącą z maryjnych objawień Górę Zvir (880 m n.p.m.) (15 minut od skrzyżowania szlaków). Nasz szlak wspina się na zalesiony szczyt Miedviedielica (880 m n.p.m.) a następnie sprowadza łagodnie na rozległ łąki. Przed nami piękna panorama Pasma Lubovelskiego i Magury Spiskiej. Po ponad godzinie docieramy do skrzyżowania ze szlakiem niebieskim (829 m n.p.m.) i podążamy ze nim w kierunku zachodnim. Niebieskie znaki prowadzą nas skrajem lasu (uwaga na oznakowanie!) do podnóża Certovej Skały (837 m n.p.m.). Na szczyt odbijamy w lewo wyraźną ścieżką i wspinamy się skalnym piarżyskiem pośród rzadkich zarośli. Po chwili stajemy na efektownym skalnym grzebieniu. Należy zachować ostrożność, gdyż skalna ściana urywa się w tym miejscu urwiskiem, zaś jedynym zabezpieczeniem w przypadku oblodzenia lub śliskiego podłoża jest jeden łańcuch, przymocowany do skały na kotwach. Szczyt tworzy wąski i eksponowany skalny grzebień, który możemy obejść zachowując szczególną ostrożność. W przypadku oblodzenia lub deszczu rozsądnie jest zrezygnować z obejścia szczytu. Wracamy do szlaku tą samą ścieżką. Szlak obchodzi Certovą od strony północnej, skąd wspaniale prezentują się jej urwiska. Podążając dalej za znakami niebieskimi dochodzimy po niedługim czasie do prawosławnej kapliczki i źródełka wody. Schodzimy do doliny potoku Mały Lipnik i po chwili opuszczamy główny trakt leśny, odbijając w prawo w wąską ścieżkę (uwaga na znaki!). Szlak wprowadza nas do najpiękniejszej części doliny — Wąwozu Jarzębińskiego. Przez najbliższe kilkanaście minut nad naszymi głowami będą piętrzyły się strome, niemal pionowe skalne ściany. Dostrzec będziemy mogli interesujące formy skalne, zaś na samym początku zobaczymy okazałą skalną pieczarę. Przeprawa przez wąwóz sprawia nieco więcej mozołu niż reszta szlaku. Kilkakrotnie przekraczamy w bród potok, wędrując na przemian pod jedną i drugą ścianą. Po deszczu przejście przez wąwóz jest związane z większymi trudnościami i bywa niebezpieczne. W końcu dochodzimy do szlakowskazu w miejscu, gdzie wąwóz zmienia się w wąską, niedostępną cieśniawę. Odbijamy w prawo i po kilku chwilach wspinaczki po stromych skałkach (niewielkie trudności po deszczu) opuszczamy wąwóz. W górnej części otwiera się ładny widok na kamieniołom w Jarabinie. Mijamy tablicę informacyjną opisującą wąwóz i szerokimi, widokowymi łąkami zmierzamy do drogi Jarabina — Litmanowa. Jeśli nie uda nam się złapać autostopu, czeka nas sześciokilometrowy spacer na północ, aż do Litmanowej. Mijamy miejscowość słynącą z kultu maryjnego, związanego z objawieniami na pobliskiej Górze Zvir (880 m n.p.m.) i na skrzyżowaniu przy pięknych Litmanowskich Skałach kierujemy się za znakami żołtymi (klasycznymi) na przełęcz Rozdziela (803 m n.p.m.). W prawo odbija również znakowany na żółto (kwadraty) szlak na Zvir (880 m n.p.m.) (ok. 50 min.) oraz zielony szlak rowerowy na przełęcz Vabec (766 m n.p.m.). Mijamy kompleks narciarski i wędrujemy ładną doliną Litmanowskiego Potoku, przekraczając dwukrotnie potok, tym razem już wygodnymi drewnianymi mostkami. Opuściwszy dolinę, pniemy się halami w górę, osiągając siodło przełęczy po niespełna godzinie wędrówki. Na skrzyżowaniu wybieramy szlak niebieski i kierujemy się w prawo w stroną Obidzy. Przekraczamy potok drewnianą kładką z bali i pokonując strome wniesienie góry Szczob (920 m n.p.m.), obniżamy się do przełęczy Siemieniówki (816 m n.p.m.). Szlak prowadzi lasem, mijając polanę z której otwierają się ładne widoki na szczyt Eliaszówki (1023 m n.p.m.). Po godzinnej wędrówce powracamy do schroniska na Obidzy.